Ana SayfaGenelİMAMI ŞAFİİ MUHAMMED BİN İDRİS DİVANIN’DA ŞÖYLE YAZAR..Ehli beyti sevmede müslümanlar arasındaki...
İMAMI ŞAFİİ MUHAMMED BİN İDRİS DİVANIN’DA ŞÖYLE YAZAR.. Ehli beyti sevmede müslümanlar arasındaki ince farklılıklar vardır. Ehli sünnet alimleri eserlerinde Hz.peygamber’i (s.a.v.)’mın sevmenin ve ona itaât etmenin dini bir görev olduğunu ayet ve hadislerle delillendirdikten sonra,onun hane halkını”da sevmenin gereğini ve onların faziletlerini de anlatmaktadırlar. Ehli beyt ve ehli beytin fazilet ve üstünlüğüne dair doğrudan veya dolaylı olarak temas eden ayetlerın varlığını’da kabul ederler.Yine bir çok hadiste’de onlara sevgi beslenmesi istenmiş ve bu hususta Hz.peygamber’i sevmenin bir gereği sayılmıştır.Bu sebeble peygamberin aile ve yakın akrabası,bütün müslümanların nazarında müstesna bir mevkiye sahip olmuştur.İmam şafi’i de bir şiirinde ehli beytte olan sevgisini şöyle ifade eder. Ey binitli kişi ! Mina’daki o taşlıklı yerde dur ve oranın taşlı yerlerin de oturanlarla kalkıp gidenlere kulak ver.Seher vaktinda tıpki taşan fırat nehrinin ahengiyle hacılar mina’ya doğru dolup taşıdığında bilki eğer Muhammed’in Ehli- beyt’ini sevmek bir rafizilik taşkınlık ise ins ve cin alemi şahit olsun ki o halde bende bir rafiziyim. Âli Muhammed’e zekat ve sadaka verilmesinin haram kılınması da bu neslin cemiyet içersinde rencide olmaması ve kendilerine olan saygının sarsılmaması gibi temel bir prensibe dayanmaktadır.Ehli sünnetin ehli beyte karşı taşımış oldukları sevginin temelinde onlara lugat tarafında atfedilen ontolojik bir üstünlük,diğer insanlardan temel insani özelikleri itibariyle farklılaşma gibi unsurlar yoktur. Tarihi tecrübe peygamberin yakınları ve ilk nesilleri sevme konusunda aşırılıklarla dolu olduğu için,islam tarihinde onlara gösterilen sevgi ve saygıda aşırılığa kaçılmaması hususunda azami hasasiyet gösterilmiştir. Sonuç olarak diyebilirim ki Ehli sünnet’in Ehli beyt sevgisi ilkeler üzerinde kurulu bir sevgi değil de ölçü esasında hareket edilen bir sevgidir. Diğer bir ifadeyle;ilkeli sevgi,sevilen şey ile sevenin bir bütünlük arzetmesi şeklinde tezahür ederken ölçülü sevgi,seven ile sevilenin arasında sürekli bir sınırın ayrışmanın bulunduğu görünümünü arzeder.Dolaysiyla bazı müslümanlarda sevgiyi aşka dünüştürüp,sevilende başkalaşmak ve onun benliğinde kaybolmak kabilinde algılarken bazı müslüman kardeşlerimizde sevgiyi daha çok muhabbet’e ilgi duyma türünde okurlar…