Amr Bin Abdüved meydana girip er talep etti. Askeri İslam onun şecaatini bilirlerdi, kimse meydana cüret etmeyip her biri sükut ettiler, başlarını aşağı saldılar. Rasulullah (s.a.v.) şöyle buyurdu: “Kimse yok mudur ki bu kâfirin şerrinden bizi kurtarsın?” Hz.İmam Ali buyurdu ki: “Ben onunla cenk ederim.” Resulullah cevap vermedi. Amr tekrar er talep etti. Ali (R.A.) Resulullah’tan izin istedi, Resulullah işaret ederek şöyle buyurdu: “Yakın gel.” Kendi kıymetli zırhını giydirdi ve imamesini Ali’nin başına sardı. Mübarek ellerini kaldırıp şöyle dua etti. “İllahi! Sen Ali’ye yardım eyle, Ubeyde’yi Bedir savaşında benden ayırdın. Hamza’yı Uhud savaşında benden cüda kıldın. Bu Ali benim biraderim ve amcamın oğludur. Sen onu hıvz eyle, beni yalnız bırakma.” Sonra İmam Ali, Amr’a karşı savaşıp onu katledince Resulullah şöyle buyurdu: “Bugün Ali’nin Amr ile cenki ümmetimin kıyamete kadar olan amellerinden efdaldir.”
